Scheurjas in Artis Deel 2

Er hing een heel groot bord bij de ingang met een heel verhaal. Scheurjas begon het te lezen en legde uit dat de dierentuin tijdelijk gesloten was in verband met corona.
"Corona??? Wat is corona???" riepen de dieren verbaasd. "Ja dat is waar ook," zei Scheurjas."Schrijver Lex vertelde mij in de droom dat er een besmettelijke ziekte rond hing in de grote mensenwereld, dat was ik even vergeten. Maar maak jullie geen zorgen, ons kan niks gebeuren. De mensen moeten afstand houden en dat kan niet in een drukke dierentuin.Ik stel voor dat Stijn Bosarend een rondje boven Artis gaat vliegen om de leeuwen te zoeken." En zo begon Stijn aan een verkenningsvlucht, iets waar hij in was gespecialiseerd. Met klapperende vleugels verdween hij hoog in de lucht. Er kwam een groepje mensen aan om het bord te lezen en je kon de teleurstelling zien in hun ogen. Ze hadden kleine kinderen
bij zich die direct begonnen te huilen. Ezeltje Dewi en Paardje Faya gingen er naar toe om ze te troosten en lieten zich aaien. Hans Wolf bleef op gepaste afstand, ze zouden van hem kunnen schrikken. Chelsi liet zich knuffelen door de mensen en Evert was al begonnen met een act van danspasjes en trompetgeschal. De kinderen waren niet meer verdrietig en genoten van alle aandacht die ze van deze lieve dieren kregen. Bibi en Scheurjas keken ontroerd toe. Daar was Stijn al weer terug en hij was heel opgewonden. "Ik heb de leeuwen gezien, maar ook allemaal andere dieren en ze zitten inderdaad allemaal in kooien opgesloten.
Ze zien er niet ongelukkig uit en zijn zelfs vrolijk. Maar ik heb nog iets gezien Scheurjas, er is aan de zijkant van de dierentuin een hek dat niet helemaal gesloten is, het staat op een kier." "Maar dat is fantastisch Stijn, dan kan ik naar binnen om de baas van de dierentuin te zoeken." "Jaaaaaaaaa we kunnen naar binnen!!!" riep iedereen enthousiast, "Joepieeee!" "Nee" zei Scheurjas streng, "daar komt niets van in. Ik ga naar binnen samen met Bibi, dat valt niet zo op. Jullie blijven buiten wachten tot wij terug zijn. Het is verboden om zomaar naar binnen te gaan in een gesloten dierentuin. Ik mag het natuurlijk ook niet, maar het is mijn enige kans om de grote baas te spreken. Bovendien zouden we veel te veel opvallen met
zijn allen." De dieren begrepen het en beloofden om netjes buiten het hek te wachten. En zo gingen Scheurjas en Bibi stiekem door het hek naar binnen, de anderen enigzins teleurgesteld achterlatend. Ze hadden deze dag heel anders voorgesteld, hun soortgenoten ontmoeten en gezellig kletsen. Natuurlijk begrepen ze Scheurjas, maar jammer was het wel. Binnen in Artis keken Scheurjas en Bibi verbaasd om hun heen, alle dieren achter hekken en tralies, dat was wel heel wat anders dan het grote sprookjesbos. Daar liep iedereen vrij rond en kon elkaar opzoeken, hier was dit onmogelijk voor de dieren. Toch leken ze niet ongelukkig, ze sprongen vrolijk rond. Er waren kleine en grote apen die met elkaar speelden. De grote apen schommelen heen en weer in een rubberen band aan een ketting en anderen renden achter elkaar aan. Een enkeling zat op een boomtak verveeld om zich heen te kijken en peuzelde een banaan op. Er waren ook beren, bruine beren en ijsberen. Er was zoveel te zien, ze kwamen ogen te kort. Toen viel Bibi's oog op een gebouw met allemaal foto's van kleurige vlinders en een groot bord. "Wat staat daar op dat bord Scheurjas? " Scheurjas liep naar het bord toe en begon te lezen. "Daar staat Vlinderpaveljoen Bibi" zei Scheurjas. Bibi begon meteen opgewonden te fladderen, "zei je vlinderpaveljoen Scheurjas? Zei je dat echt vlinderpaveljoen?" "Ja dat staat daar" zei Scheurjas. "Maar, maar maar dat is geweldig Scheurjas, dat is fantastisch, ik wil daar naar toe, ik wil naar mijn familie, ik wil ze ontmoeten. " Scheurjas kon het wel begrijpen van Bibi en bovendien kon hij deze bijzondere lieve vlinder niets weigeren. Hij zei: "ik begrijp het Bibi, ga jij er maar naar toe, dan ga ik de baas zoeken. Dan zien we elkaar straks weer bij het hek." "Oh Scheurjas wat ben je toch een lieverd.

Bij het hek stonden Faya, Dewi, Stijn, Hans , Chelsi en Evert zich te vervelen. Hoe lang moeten we hier wachten? Vroegen ze zich af en Faya en Dewi wilden weer terug naar de ingang, daar konden ze kinderen blij maken. Chelsi wilde ook wel mee, dat geknuffel beviel haar wel. Hans Wolf liep mee om ze een beetje in de gaten te houden. Stijn wilde even zijn vleugels strekken en besloot een stukje over Artis te vliegen en zo bleef Evert Olifant helemaal alleen achter. Bibi was aangekomen bij het vlinderpaveljoen en zag haar kans toen een oppasser naar binnen ging. Zij glipte door de deur en kwam terecht in een paradijs. Het was binnen één en al pracht en praal. De ene vlinder was nog mooier dan de andere. Bibi voelde zich gelijk thuis en werd warm ontvangen. Wat een lieve vlinders woonden hier en ze begon meteen te vertellen over het grote sprookjesbos.Alle vlinders luisterden aandachtig naar de verhalen van Bibi, ze kon heel mooi vertellen en het klonk zo spannend. Ze vertelde dat ze de leeuwen kwamen redden en dat vonden alle vlinders geweldig. Ze hadden de laatste dagen verhalen opgevangen dat de leeuwen zouden verhuizen naar een dierentuin in Frankrijk en dat dat op het laatste moment niet door ging. Eigenlijk vonden de vlinders het niet erg dat de leeuwen in Artis bleven, ze woonden al zo lang in deze dierentuin en hoorden er gewoon bij. Bibi werd er helemaal blij van zoals de vlinders zich betrokken voelden bij het welzijn van de andere dieren.
Op dat moment voelde zij zich heel trots om een vlinder te mogen zijn. Evert Olifant
was heel nieuwsgierig naar zijn soortgenoten en kon zich niet meer bedwingen. Hij wist dat het niet mocht van Scheurjas, maar hij stond al met één voet in de opening van het hek. Wat kon er gebeuren dacht hij, even snel gedag zeggen tegen de olifanten en dan snel weer terug naar het hek. Niemand zou het in de gaten hebben. De anderen waren om de hoek de kinderen aan het vermaken en Stijn was een rondje aan het vliegen. Nog maar één stap en hij was binnen. Langzaam duwde hij het hek nog wat meer open en.....Hij was binnen. Hij stond in de dierentuin, hij kon het bijna niet geloven. De adrenaline schoot door zijn lichaam. Hij ging gelijk op zoek naar het olifantenverblijf. Hij liep langs kooien met vogels, kooien met apen, kooien met beren, er was zoveel te zien. Er was een verblijf met giraffen, daar bleef Evert even stil staan. Daar voor hem stond familie van Vlek Giraf en natuurlijk ook van Opa Giraf. Jammer dacht hij, Vlek had dit geweldig gevonden, echt jammer
dat hij er niet bij is. Op dat moment hoorde Evert heel veel mensen schreeuwen en hij hoorde een harde knal. Op het zelfde moment voelde hij een pijnscheut in zijn bil. Wat gebeurde er allemaal? Hij begreep er niets van en wat werd hij ineens moe. Het was een lange reis geweest, maar daar kon hij toch niet zo moe van zijn? Hij werd zo moe, dat hij door zijn benen zakte en BOEM!!! met een enorme klap op de grond viel. Met een diepe zucht viel Evert in een diepe slaap. Scheurjas zag een groot
gebouw, dat zou wel eens het kantoor van de grote baas kunnen zijn dacht hij en
ging op onderzoek uit. Er stond een groepje heren in nette pakken voor de deur,
Scheurjas kwam wat dichterbij en probeerde met het groepje mee naar binnen
te gaan, maar met een harde klap sloeg de deur voor zijn neus dicht. Daar stond
hij dan, wat moest hij nu doen? Naast de deur hing een bordje en daar stond op:
Directie Artis. Hij was aan het juiste adres dacht hij, dat is al iets. Hij liep om het gebouw heen en aan de achterkant ontdekte hij een raampje wat open stond. Ha dacht hij, toch een ingang. Hij klauterde langs de gevel omhoog en wrong zich door het raampje naar binnen. Zo dat was gelukt, nu de heren zoeken. Scheurjas liep een lange trap af en keek met bewondering om zich heen. Wat was het hier mooi dacht hij. Op de trap en in de hal lag een dik zacht tapijt en aan het plafond hingen schitterende kroonluchters die een gouden gloed tevoorschijn toverden in combinatie met het zonlicht door de satijnen gordijnen. 

Het leek wel een sprookje, zo mooi was dit alles. Scheurjas hoorde praten in een kamer en gluurde door het raam. Daar zat het groepje nette heren aan een lange tafel te vergaderen. Er stond een meneer met een aanwijsstok in zijn hand bij een bord met papier er op. Op het papier stonden drie leeuwen getekend. Bingo dacht Scheurjas, het gaat over de leeuwen, nu nog binnen zien te komen. Het duurde en duurde en toen.... klak klak klak klak, wat was dat nou voor een geluid? Achter hem naderde de koffiedame op haar hoge hakken klak klak klak klak zo klonk het op de marmeren vloer waar het tapijt was opgehouden. Zij duwde een koffiewagentje en Scheurjas bedacht zich geen moment en sprong op de onderkant van de wagen. De deur ging open en de koffiewagen met Scheurjas stond naast de tafel. De koffiedame verdween weer naar de gang en de heren schonken zich koffie in. Scheurjas ging onder de tafel zitten en verschanste zich tussen een rij zwarte glimmende schoenen. Hij luisterde goed naar alles wat er werd besproken.
Het ging inderdaad over de verhuizing van de leeuwen die niet door ging. Hij hoorde allerlei moeilijke woorden zoals zoo de la Palmyre en directeur Paul Caille, het ging hoogstwaarschijnlijk over de Franse dierentuin die de leeuwen toch niet konden opvangen. De heren aan tafel kwamen er duidelijk niet uit, ze zaten met de handen in het haar en er werd driftig in de koffiekopjes geroerd. Het werd tijd dat Scheurjas ten tonele kwam en met een grote sprong via de koffiewagen belandde hij midden op de tafel, nog net niet in een kopje koffie. De heren aan tafel deinsden achteruit en een van de heren morste zelfs koffie over zijn nette pak. "Niet schrikken heren," zei Scheurjas, "ik ben kabouter Scheurjas uit het grote sprookjesbos en
ben helemaal hier naar toe gekomen om de leeuwen te redden. Wie van U is de directeur? " De meneer met de aanwijsstok deed een stap naar voren en zei: "dat ben ik Scheurjas, ik ben de directeur van deze mooie dierentuin, welkom in de vergadering Scheurjas, maar hoe ben jij hier binnen gekomen? Artis is gesloten voor publiek." "Dat is een lang verhaal meneer de directeur " zei Scheurjas, maar ik ben gekomen met een plan om Uw zorgen te verlichten." "Nou Scheurjas, steek maar van wal, ik ben zeer benieuwd. Wij zijn volledig vast gelopen in de onderhandelingen en komen er niet meer uit." Scheurjas nam plaats op een leeg
koffiekopje en begon zijn verhaal. Aan de ingang van Artis maakten de dieren veel plezier met kinderen die van alle kanten toestroomden. Artis gesloten en toch een feest met dieren. De ouders stonden op een afstand tevreden toe te kijken hoe hun kroost zich amuseerde. Hans Wolf zei dat ze terug moesten naar het hek, want Scheurjas kon ieder moment terug komen. Faya, Dewi en Chelsi lieten zich nog een laatste keer knuffelen door de kinderen en volgden Hans naar het hek. Maar wat was dat nou? Evert Olifant stond niet meer bij het hek, waar kon hij zijn? Hij zou toch niet door Amsterdam zijn gaan wandelen? Hij zou kunnen verdwalen en waar zouden ze moeten zoeken? Op dat moment landde Stijn Bosarend voor hun voeten en hij was heel opgewonden en kwam bijna niet uit zijn woorden. "E e evert," stamelde hij, Evert is is.... Evert is neergeschoten, hij is neergeschoten door de oppassers, ik heb alles gezien." "Neergeschoten??? Is hij dood???" "Nee gelukkig niet, nee hij is met een verdovingsgeweer in slaap gebracht en is op een vrachtwagen naar het verblijf van de olifanten gebracht. Hij is opgesloten. Hij zit vast, hij komt nooit meer vrij." De tranen stonden in de ogen van deze altijd stoere Bosarend, hij was helemaal over zijn toeren."We moeten Scheurjas gaan halen, we moeten Evert gaan redden, we moeten......" "Rustig Stijn, we moeten hier wachten op Scheurjas, " zei Hans Wolf, "We kunnen hem nu niet storen, hij is vast al in gesprek met de directeur, ik begrijp dat je geschrokken bent, maar we moeten nu onze kalmte bewaren, het komt vast allemaal op zijn pootjes terecht. 

Een eindje verderop in de dierentuin lag Evert Olifant in een diepe slaap, hij droomde dat hij een voorstelling gaf op de open plek in het grote sprookjesbos voor alle dieren en hij had een enorm succes. Iedereen riep hem enthousiast toe We want more !!! En "Wat ben je geweldig Evert en wat knap van je." Maar er riep ook iemand in het publiek met een zware stem: " Wakker worden ouwe reus!!!" Hij keek naar zijn publiek, maar kwam er niet achter wie het riep en hij herkende de stem al helemaal niet. "Hee wakker worden ouwe reus, je hebt nu wel lang genoeg geslapen."
Langzaam gingen de ogen van Evert open en hij keek in het felle zonlicht.
Na een paar keer knipperen met zijn ogen zag hij drie olifanten. Een hele grote,
een iets kleinere en een hele kleine. Oh dacht Evert, het was een droom, wat
grappig. Maar waar was hij? En wie waren die olifanten? "Zo ouwe reus" zei
de grote olifant, ik zal mij even voorstellen. Ik ben Papa Olifant, dit is Mama
Olifant en die kleine daar is Baby Olifant. En wie ben jij als ik vragen mag?"
"Oh ja ik ben Evert, ik kom uit het sprookjesbos om de leeuwen te redden en
Scheurjas is nu bij de directeur om alles te regelen en dan gaan we weer terug.
Maar waar ben ik nu?" Papa Olifant moest hard lachen en zei: "Je bent in
ons olifantenverblijf, het was niet zo slim om als olifant door de dierentuin te
wandelen, dan vraag je er om een pijl in je bil ha ha ha." "Oh was dat wat ik
voelde, ja dat deed wel even pijn.". zei Evert en moest nu ook wel lachen.
"Maar hoe kom ik hier weer weg? Ik moet straks naar het sprookjesbos. "
"Dat zal moeilijk gaan Evert," zei Papa Olifant, je zal de rest van je leven
hier moeten blijven. Maar maak je geen zorgen, de oppassers zijn heel
aardig en ze geven ons goed te eten, het zal je hier aan niets ontbreken. "
Evert raakte nu wel een beetje in paniek, al zijn vriendjes missen in het
sprookjesbos, nee dat kon je hem niet aandoen. Evert had de vette knipoog
van Papa in de richting van Mama niet gezien en die hadden beiden behoorlijk wat binnenpretjes. Zelfs Baby Olifant stond te gniffelen. Scheurjas was nog druk in gesprek in de vergaderzaal met de heren. De directeur begreep de goede bedoelingen van Scheurjas en kon het ook zeer waarderen, maar hij had uitgelegd dat zijn plan niet uitvoerbaar was. Hoe mooi het leven ook was in het grote sprookjesbos, het was echt onmogelijk de leeuwen daar naar toe te brengen. Het was tenslotte een sprookje en sprookjes bestonden niet in de grote mensenwereld. Scheurjas vond het heel jammer, maar hij was niet zo makkelijk uit het veld te slaan, hij had nog een plan B. Hij vertelde dat zijn avonturen heel goed gelezen werden,
zo ook dit verhaal en hoe geweldig zou het zijn als Scheurjas zijn lezers persoonlijk zou vragen Artis te steunen met een donatie, zodat het nieuwe onderkomen voor de drie leeuwen toch nog kon worden gebouwd. Dit plan werd onmiddellijk goed gekeurd door de voltallige commissie en de directeur werd helemaal blij." Wij hebben ook al financiële steun van de kant van een oud voetballer maar jouw voorstel mag er ook wezen Scheurjas, wil je dat echt voor ons doen? Je lezers vragen om een donatie?" Scheurjas knikte zijn hoofd, "ja meneer de directeur ik heb het net gedaan." "Wat zeg je nou. Heb je het al gedaan? Hoe dan?" Scheurjas lachte en zei: "Op dit moment lezen mijn fans dit verhaal, alles wat wij net besproken
hebben, de hele vergadering, alles heeft hun nu bereikt. Het is nu aan de
gulle gevers hoeveel geld er binnen komt, maar de boodschap is overgebracht."
Op dat moment werd de vergadering wreed verstoord door een heleboel lawaai. Het hele gebouw trilde op zijn grondvesten en een geluid van trompetten dreunde door de ramen. Er werd meteen gedacht aan een hoempapa orkest op straat, maar de tonen waren niet altijd even zuiver. Het kon natuurlijk een oefening zijn, maar dat was niet gebruikelijk op straat. Ze gingen allemaal naar buiten om te kijken waar het geluid precies vandaan kwam en al snel begrepen ze dat het van het olifantenverblijf kwam. Wat was daar aan de hand? 

De olifanten waren helemaal wild geworden en sprongen met veel trompetgeschal door het verblijf. De oppassers hadden ze niet meer onder controle en begrepen er niets van. Toen het gezelschap dichterbij kwam, zei de directeur "Maar
wacht eens, hier klopt iets niet. Wij hebben maar drie olifanten en ik tel er toch
echt vier en wat zijn ze aan het doen? Dit vreemde gedrag hebben ze nog nooit
vertoond." Scheurjas begon te bulderen van het lachen, hij had Evert meteen
herkend en begreep dat hij zijn danspasjes en trompetgeschal voor had gedaan
aan de andere olifanten, die het gelijk overnamen. Toen Scheurjas dit aan de
heren uitlegde, moest iedereen heel hard lachen. Scheurjas nam afscheid
van deze hartelijke directeur en beloofde nog een keer dat het vast allemaal
goed zou komen met de leeuwen. Nu moest hij alleen Bibi nog afhalen in het
vlinderpaveljoen. Op weg daar heen passeerde hij de drie leeuwen, die
al op de hoogte waren gebracht van alles door Stijn Bosarend.Ze zwaaiden
alle drie naar Scheurjas en bedankten hem voor zijn hulp. Toen Scheurjas bij het
vlinderpaveljoen aankwam en de oppasser vriendelijk verzocht de deur te
openen, zag hij tussen al die prachtige vlinders meteen Bibi, hoe mooi ze
ook allemaal waren, voor Scheurjas was Bibi de mooiste. Toen ze bij het hek kwamen, waren Hans, Faya, Dewi, Stijn en Chelsi heel blij ze weer te zien.
"Tijd om naar huis te gaan" zei Scheurjas en op het zelfde moment stak die
vreemde storm weer op en voor ze het wisten waren ze weer in hun vertrouwde
omgeving, het grote sprookjesbos. Terwijl de dieren snel naar de open plek
renden om hun vriendjes te vertellen over de grote mensenwereld, gingen
Scheurjas en Bibi zitten op hun bankje voor de boom. Ze keken elkaar diep
in de ogen en Bibi zei: " het was fijn Scheurjas om een avontuur met jou te
beleven, ik hoop niet dat dit het laatste avontuur was." Scheurjas glimlachte
en zei: "maak je geen zorgen Bibi, er zullen er nog vele volgen."