Scheurjas naar Artis

Scheurjas fluisterde in Bibi's oor wat hij had gedroomd en Bibi fladderde opgewonden om hem heen. "Dit keer ga ik met je mee held van mij, ik wil dit meemaken met jou en je kan mijn hulp vast wel gebruiken." Scheurjas zou wel gek zijn om dit aanbod te weigeren, het liefst had hij haar altijd om zich heen, maar hij had nog niet de moed gehad haar te vragen met hem samen te gaan wonen.
Licht blozend en met gloeiende oortjes zei Scheurjas: "Natuurlijk mag jij mee Bibi,
heel graag zelfs. Ik kan jouw hulp zeker gebruiken. Laten we snel naar de open
plek gaan en het iedereen vertellen, want we hebben weinig tijd." Toen ze daar
aan kwamen, waren er veel dieren aanwezig, maar niet iedereen. Scheurjas
overlegde even met Oehoe, die meteen Jopie Kraai opdracht gaf de ontbrekende
dieren te halen. Krijsend met zijn schorre stem steeg hij op om zijn vaste taak uit te voeren. Luid klonk het uit zijn snavel: "Attentie, attentie, alle dieren snel naar
de open plek voor een belangrijke mededeling. Attentie, attentie!!!" De dieren
die het hoorden gingen onmiddellijk naar de open plek. Apie Japie slingerde
van tak naar tak en ook de eekhoorns Diny en Elsje namen de snelle route,
via de bomen. Sammie Schildpad was blij dat hij al op de open plek was,
hij zou de hele dag onderweg zijn om er te komen en dan zou hij de belangrijke
mededeling mis lopen. Toen iedereen aanwezig was kon Oehoe beginnen.
Hij nam plaats op de derde tak van de boom en schraapte zijn keel: "Ahum,
ahum, beste aanwezigen, dank voor jullie komst en dan geef ik nu graag
het woord aan Scheurjas, hij heeft een belangrijke mededeling." Scheurjas
schraapte ook even zijn keel en begon zijn verhaal. Scheurjas vertelde over
de grote mensenwereld en over een dierentuin met de naam Artis. Dat was
een plek waar dieren in kooien zaten om de bezoekers te vermaken.
"Oooooh neeeeee" riep iedereen in koor, "Wat zielig!!!Scheurjas begreep de
reactie wel, maar legde uit dat de dieren niet meer in het wild konden
leven en dat ze heel goed verzorgd werden en best wel gelukkig waren.
"Maar er zijn daar drie leeuwen," vervolgde hij zijn verhaal, "Maar die hebben
te weinig ruimte om zich lekker te kunnen bewegen. Nu zou er een nieuw
verblijf worden gebouwd, dat veel groter en mooier zou worden.
Maar daar is geen geld voor." "Geld??? Geld???" riepen alle dieren door
elkaar heen. "Wat is geld???" Scheurjas begon te beseffen dat zijn verhaal
over de grote mensenwereld niet eenvoudig was voor de dieren in het grote sprookjesbos. Als hij alles moest gaan uitleggen, dan stond hij hier nog
wel een paar dagen. Hij besloot het kort te houden. "Hoe zouden jullie
het vinden als ik naar de grote mensenwereld ga en de leeuwen uit Artis
zou ophalen om ze naar ons bos te brengen? Het bos is groot genoeg en
ze zouden hier heel gelukkig zijn." "Jaaaaaaaaa!!!" riep iedereen weer in
koor. "Natuurlijk is dat goed, ze kunnen hier prima wonen en wij krijgen
nieuwe vriendjes." " Er is nog één ding" zei Scheurjas, "ik ga niet alleen.
Bibi Vlinder gaat met mij mee maar ik wil nog een paar dieren mee
nemen en dat zijn mijn helden uit het vorige avontuur. Ik wil Chelsi Konijn,
Stijn Bosarend en Hans Wolf meenemen, maar ook Evert Olifant.
Ze waren blij dat ze mee mochten met Scheurjas, het was heel bijzonder
om met hem avonturen te beleven en zij hadden al laten zien hoe dapper
ze waren. Ze wilden net gaan vertrekken, toen ze een luid gesnik hoorden.
Wat was dat nou??? En waar kwam het vandaan??? 

Het snikken hield aan en iedereen keek achterom. Daar stonden het ezeltje
Dewi en het paardje Faya met dikke tranen. Scheurjas ging naar ze toe om
te vragen waarom ze zo verdrietig waren. Ze vertelden Scheurjas dat ze zo
graag mee wilden gaan omdat hij zulke mooie verhalen had verteld over de
grote mensenwereld en dat ze zo nieuwsgierig waren geworden. Scheurjas
moest even nadenken, te veel dieren mee nemen kon wel eens lastig zijn,
maar hij had ook een zwak voor tranen en hij was al snel om. "Goed" zei
hij, "jullie mogen mee, maar we moeten nu wel gaan, want haast is geboden.
Nu veranderden de tranen van Faya en Dewi van verdriet naar blijdschap.
Ze gingen naar de grote mensenwereld, niet te geloven. En zo vertrok het gezelschap, maar niet voor Judith Konijn heerlijke zelfgebakken wortelkoekjes mee gaf aan Scheurjas en ze maakte nog even van de gelegenheid gebruik haar dochter Chelsi te knuffelen. "Doe voorzichtig kleine lieve heldin van mij en kom
heelhuids terug, ik mis je nu al." Chelsi beloofde aan haar moeder goed
op haar zelf te letten en dat ze zich geen zorgen moest maken. En zo
vertrokken ze nu echt naar de rand van het bos. Daar aangekomen vroeg
iedereen zich af hoe ze in de grote mensenwereld moesten komen.
"Weet jij de weg Scheurjas? " "Om jullie de waarheid te zeggen eigenlijk niet,
maar we moeten denk ik maar even afwachten...... " verder kwam Scheurjas niet,
want er stak een enorme storm op en iedereen greep elkaar angstig vast.
De bosgrond liet los, takken vlogen in het rond en iedereen kreeg het opstuivende
zand in de ogen en konden niets meer zien. Zo plotseling als de storm was
gekomen, zo plotseling was hij weer weg. Ze hoorden een heleboel kabaal
om hun heen, geluiden die zij nog nooit had de gehoord in het grote sprookjesbos.
Snel wreven zij het zand uit hun ogen en wat ze toen zagen..........

Wat ze zagen konden ze niet geloven, ze waren niet meer in het bos, nee het leek niet eens op een bos. Maar wat het wel was, wisten ze ook niet. Scheurjas legde uit dat ze in een stad stonden met de naam Amsterdam. Hij vertelde dat ze voor het station en dat ze heel voorzichtig moesten zijn. Scheurjas zei: "Kijk goed om jullie heen, het is hier heel gevaarlijk met auto's en trams, alles rijdt hier heel hard." Auto's? Trams? Waar had Scheurjas het over? Het was allemaal abracadabra voor de dieren. Scheurjas zei: "Volg mij, we nemen lijn 14." Er stonden allemaal trams met verschillende nummers. De dieren begrepen er helemaal niets van, alles was volkomen nieuw voor ze. Ze liepen achter Scheurjas aan, deze wijze kabouter wist precies wat hij deed en het leek wel of het voor hem geen verrassing was. " Stap maar in allemaal" zei Scheurjas en iedereen ging naar binnen. Iedereen? Nee, Evert Olifant deed zijn best, maar de deuren van de tram waren te smal voor hem. Scheurjas zei dat Evert dan maar achter de tram moest gaan lopen en dat deed Evert zonder morren. Binnen keken de dieren hun ogen uit, het was een lange gang met stoelen en banken en ze zochten gelijk een plekje bij het raam.
Scheurjas zei dat als er oudere mensen of mensen slecht ter been zouden instappen, zij hun plekje moesten afstaan uit beleefdheid. Dan moesten ze de rest van de rit gaan staan, maar zich wel heel goed vasthouden aan de stang. Met een harde schok zette het gevaarte zich in beweging en de reis was begonnen. Met hun neuzen plat gedrukt tegen het raam genoten ze van alles wat ze zagen in deze drukke stad. Piepend en knarsend kwam de tram tot stilstand. " Zijn we er al?" riepen ze in koor. Scheurjas zei met een glimlach: "Nee nog niet, dit is een halte, hier stappen mensen in en uit." De tram ging verder en Chelsi zag een oude heer met een stok, die zich moeilijk staande kon houden in het gangpad. Ze stond op en bood haar plaats aan. Dit kon hij zeer waarderen. "Dank je wel lief konijntje, dat is heel aardig van jou. Je kan wel zien dat jij een goede opvoeding hebt gekregen van jouw ouders." Hij gaf Chelsi een aai over haar hoofd en nam dankbaar plaats. Weer stopte de tram bij een halte en toen werd het echt druk. Oude dames en heren, moeders met schreeuwende kinderen, de dieren volgden het voorbeeld
van Chelsi en gingen allemaal staan. Ook zij kregen allen een vriendelijk gebaar voor het afstaan van hun zitplaats. " Goedemorgen dames en heren! " klonk het door de tram. "Kaarten controle" Oeps dacht Scheurjas, daar had ik niet aan gedacht, we moesten natuurlijk een kaartje kopen. Maar waarvan? Geld had hij niet. Scheurjas ging naar de meneer van de controle en legde uit dat ze uit het sprookjesbos kwamen en dat geld daar niet bestond en dat ze op weg waren naar Artis om de leeuwen te redden. De controleur kon gelukkig alle begrip opbrengen voor de situatie en wenste Scheurjas heel veel succes. Een aantal haltes verder was Artis en ze stapten uit. Evert Olifant had het hele stuk achter de tram gelopen en vertelde dat hij af en toe de tram had geduwd. Daar moest iedereen hartelijk om lachen, dat was echt iets voor Evert. Ook had hij voor het winkelend publiek wat van zijn danspasjes laten zien. Die gekke Evert dachten ze, hij kon het weer niet laten. Nu stonden ze voor de ingang van Artis, maar wat was dat nou? ..........