Vlinders

Wwwwat ben jij mooi," stotterde Scheurjas .Hij had moeite het goed onder woorden te brengen wat hij wilde zeggen. "Ik heb werkelijk nog nooit in mijn leven zo iets moois gezien, wie ben jij en waar kom jij ineens vandaan? Wat ben jij prachtig en wat heb jij een mooie ogen, je bent een plaatje." Scheurjas schrok van zijn eigen woorden, hij had nog nooit op zo'n manier tegen iemand gesproken. Had hij dat echt gezegd of was het een droom? Het moest wel een droom zijn. Straks zou hij wakker worden en dan was al het moois voorbij. Hij kneep zichzelf even heel hard in zijn arm, "au!, dat deed pijn en hij werd niet wakker. Dan was het geen droom, dan was het echt echt. Hij kon zijn geluk niet op en hij keek nog eens goed tegen het zonlicht in. Het was niet weg, het was er nog steeds en hij keek nog eens aandachtig en ja, het was een schoonheid in alle opzichten. En die ogen. die ogen. Hij verdronk in die ogen, mooie blauwe ogen die Scheurjas maar bleven aankijken. "Dag Scheurjas, wat fijn om je te ontmoeten," klonk een zoete lieve stem in zijn oren." Ik heb veel mooie dingen over jou gehoord en wilde je heel graag zien. Ik kon jammer genoeg niet bij het feest zijn, want ik was helemaal aan de andere kant van het bos bij mijn familie. Ik ben de hele nacht onderweg geweest en heb een lange reis gemaakt, maar het was het zeker waard. Ik heb van je gedroomd Scheurjas en je ziet er precies uit zoals ik had gehoopt. Die lieve lach van jou en je mooie puntmuts en wat heb je een mooie laarsjes  ."Scheurjas wist zich even geen houding te geven, hij werd overladen met lieve woordjes en die stem, die stem. Hij kreeg warme oortjes van dit alles en zo'n bijzonder gevoel had hij nog nooit gehad. Wat overkwam hem op deze vroege morgen? Dit had hij nooit kunnen bedenken toen hij vanmorgen uit zijn bedje stapte. Er had nog nooit iemand op deze manier tegen hem gesproken. " Wat ben je stil Scheurjas," vervolgde de warme zoete stem. "Heb je je tong ingeslikt?" " Euh nee, maar je zei zoveel lieve woorden, dat ik het even niet meer wist en eigenlijk weet ik het nog steeds niet en euh euh wat fijn dat je bent gekomen en euh dat je voor mij zo'n lange reis hebt willen maken en euh euh ik ben blij dat je bent gekomen." Zo, dat was er uit. Wat gebeurde er toch allemaal? Hij had nog nooit moeite gehad om iets onder woorden te brengen en nu viel hij helemaal stil en moest stamelen en stotteren en kon geenwoorden vinden. "Wat ben jij een schatje Scheurjas, zo lief en zo verlegen en je ziet er zo leuk uit." Nu begonnen de oortjes van Scheurjas echt te gloeien en hij wist nu echt niet meer hoe hij het had. "Maar hoe heet jij eigenlijk? " Kon hij er eindelijk uit krijgen. "Ik Scheurjas, ik ben Bibi." 

Voor hem stond een ongelooflijke mooie vlinder met kleuren nog mooier dan de regenboog. Alles maar dan ook alles was mooi aan dit schepsel van de natuur. Zo mooi kon alleen maar iemand in een sprookje zijn. Maar die ogen, die ogen. Zij verslond hem met die blauwe kijkers en die stem, die honingzoete stem. Scheurjas wist nog steeds niet goed het gesprek op gang te houden, maar Bibi wel. Zij was niet verlegen, nee ze was zelfs een beetje brutaal. "Lieve Scheurjas, ik moet weer gaan, maar wie weet komen weelkaar nog eens tegen." Scheurjas schrok hier van, ging ze nu al weg? Nee dacht hij, ze mag niet weg, ze moet blijven. Maar het was al te laat, de prachtige vlinder Bibi was al weg gefladderd tussen de bomen. Scheurjas was helemaal van slag. Wat gebeurde er toch allemaal het afgelopen half uur? Zo kwam er iets heel moois in zijn leven en zo was het al weer weg. Hij begreep er niets van en zocht verkoeling. Hij gooide een hele teil water over zijn hoofd. Ook dat nog dacht hij, vergeet ik mijn muts af te zetten. Hoofdschuddend begon hij zijn muts uit te wringen en hing hem aan een boomtak te drogen, uit een laatje haalde hij een nieuwe rode muts en zette hem op zijn hoofd. Oh jeetje, hij was bijna vergeten hoe druk hij het had. Hij moest alles nog regelen voor Tulpje en hij had al veel tijd verloren. Snel ging hij naar buiten en sloot het deurtje achter zich. Op een holletje ging hij naar de boom van Oehoe. Daar zat hij op een tak met zijn ogen dicht, hij was in een diepe slaap. Scheurjas vroeg zich af of hij hem wel wakker zou maken, misschien zat hij in een hele mooie droom. Scheurjas besloot Oehoe lekker te laten slapen en hij ging opzoek naar Evert. Meestal was hij op deze tijdwater aan het drinken bij de grote vijver en ja hoor, daar stond hij met zijn lange slurfheerlijk te drinken. "Evert, Evert, zou jij mij vandaag willen helpen?" Evert draaide zich om met zijn machtige grote lichaam en zei, " Natuurlijk Scheurjas, natuurlijk wil ik jou helpen. Zeg maar wat ik voor je kan doen." En Scheurjas vertelde zijn plannen aan Evert die aandachtig stond te luisteren met zijn enorme oren. Evert zei dat alles in orde zou komen en dat hij hulp zou gaan inschakelen. Alleen mocht Tulpje niets weten van dit alles en moest zij met een smoesje worden weggelokt van haar hangmat. Deze taak zou Scheurjas op zich nemen en hij had al iets bedacht. Hij ging op weg naar de hangmat, maar daar aangekomen was de hangmat leeg. Waar was Tulpje? Toen hoorde hij in de verte heel veel geschreeuw. HELP!!! HELP!!! 

HELP!!! HELP!!!" het was een noodkreet en hij herkende die stem, het was de stem van Tulpje. Zij verkeerde duidelijk in paniek en hij moest haar gaan redden. Daar lag ze in de wildernis van takken en ze had pijn, heel veel pijn. "Oh Scheurjas,, wat fijn dat je er bent," huilde ze. "Ik zit vast en ik kom maar niet los. Ik lig hier al zo lang," "Hier ben ik Tulpje, ik ga je redden." Er lag een zware tak precies op haar voet en Scheurjas begon te trekken en te trekken en te trekken en heel langzaam kwam de grote zware tak in beweging. Het voetje van Tulpje kwam vrij en ze was Scheurjas zo dankbaar. " Oh Scheurjas, hoe kan ik je bedanken? Ik was zo bang dat niemand mij zou vinden. Dit is best wel een afgelegen plek en er komt hier bijna nooit iemand langs en ik wist niet wat ik moest doen, ik was helemaal in paniek. Wat toevallig dat jij net langs kwam." "Rustig maar Tulpje, "zei Scheurjas," het is allemaal voor bij. Je bent nu veilig. Ik zie nu ook wat je bedoelde met die scherpe takken, het is hier inderdaad een wildernis en aan die takken kan je je gemeenpijn doen." Scheurjas vertelde dat het geentoeval was dat hij langs kwam en dat hij haarkwam uitnodigen om bij de grote vijver te gaan zitten en lekker van het zonnetje te genieten. Dat vond Tulpje een heel leuk ideeen samen vertrokken zij naar de grote vijver. Daar aangekomen haalde Scheurjas iets uit zijn zak en liet het zien aan Tulpje, het was een soort steen aan een lang touw. Scheurjas vertelde dat het een magneet was en als je die in het water gooide kwam er oud ijzer aan vast te zitten. Hij zei dat dat vaak gedaan werd in de grote mensen wereld. Tulpje vond het heel leuk om te doen en ze hadden veel schik samen. Na een paar uur hadden ze nog niets gevangen en Tulpje vroeg of die magneet het wel deed. Toen begon Scheurjas te bulderen van het lachen, zoals alleen Scheurjas dat kon. Hij zei: "Oh Tulpje, wat ben ik dom. Ik was even vergeten dat wij in een sprookje zitten, in dit sprookjesbos is geen oud ijzer. Deze vijver is helder en brandschoon. Daar ligt geen rommel in zoals in de grote mensen wereld. Echt heel dom van mij, maar ik ben al de hele dag een bee...... verder kwam Scheurjas niet, want wat er toen gebeurde was werkelijk ongelooflijk.